Στη διαδικτυακή εκπομπή “Φωτεινές Διαδρομές” την οποία παρουσιάζει η Βίκυ Μπαφατάκη και προβάλλεται στην ελληνική διασπορά του Καναδά από το Net TV Toronto, βρέθηκαν το Σάββατο ο Δρ. Καθηγητής Στάθης Αβραμίδης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος.

Στο πρώτο κομμάτι της εκπομπής, έγινε μια πολύ όμορφη παρουσίαση της μέχρι τώρα διαδρομής και προσφοράς του κ. Αβραμίδη αλλά και της αδελφής του, Ελευθερίας, ενώ στη συνέχεια μπήκε στην παρέα τους και ο Γιώργος. Βασικό θέμα συζήτησης ήταν η Αθλητική Ναυαγοσωστική και το τι μπορεί να προσφέρει, παροτρύνοντας όλους μας να πάμε, αφού αυτό μπορεί να βοηθήσει εμάς τους ίδιους, αλλά και να σώσει τη ζωή κάποιου συνάνθρωπού μας που θα βρεθεί σε κίνδυνο.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε .το κοινό και μεγαλύτερο κομμάτι της συνέντευξης, η οποία έγινε στις 16 Μαΐου 2020. (Σημείωση: Το βίντεο της εκπομπής “Στη φωλιά των Κου Κου” το οποίο χρησιμοποιήθηκε στη συνέντευξη, μπορείτε να δείτε εδώ.)

Μια πραγματικά πολύ όμορφη και διαφορετική συνέντευξη παραχώρησε ο Γιώργος στον Βαγγέλη Αυγουλά για το “Με Άλλα Μάτια“, όπου εκτός από τις συνήθεις ερωτήσεις (οι οποίες κι αυτές γίνονται με έναν διαφορετικό τρόπο) για το βιβλίο, την ηθοποιία, το Survivor και άλλα, υπάρχει μία εστίαση σε θέματα που αφορούν ανθρώπους με αναπηρία στη χώρα μας. Ο ίδιος ο Βαγγέλης Αυγουλάς ζει με προβλήματα όρασης, οπότε γνωρίζει από πρώτο χέρι το πώς είναι να ζεις με κάποια αναπηρία.

Αναφορά δε θα μπορούσε να μην γίνει και στο σωματείο “Φύλακας Άγγελος“, το οποίο δημιούργησε ο Γιώργος μαζί με τους Τάσο Ντούγκα και Ράνια Κωστάκη και στόχος του είναι να βρίσκεται δίπλα και να προσφέρει στήριξη σε κακοποιημένα παιδιά.

Παρακάτω ελάχιστα αποσπάσματα από τη συνέντευξη, την οποία επιβάλλεται να διαβάσετε ολόκληρη και μπορείτε να τη βρείτε εδώ.

Β.Α.: Γύρω σου καθημερινά σε αυτή τη χώρα υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία που δεν έχουν πεζοδρόμιο να κινηθούν με το αναπηρικό αμαξίδιο, με το λευκό μπαστούνι των τυφλών κ.α. Υπάρχουν πολλοί αποκλεισμοί καθημερινά για τους ανθρώπους με αναπηρία […] Μιλάμε για ανθρώπους σύγχρονους survivors που πραγματικά και εμείς και οι οικογένειές μας δίνουμε αγώνα για να επιβιώσουμε. Τι σκέφτεσαι και πως νιώθεις για αυτούς τους ανθρώπους;

Γ.Α.: Αρχικά θέλω να πω ότι συναντάω πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου και κατ’ επιλογή μου κυρίως, οι οποίοι βρίσκονται σε μία δυσμενή κατάσταση. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά το κάνω για μένα γιατί εκτιμώ έτσι περισσότερο τα πράγματα που έχω μετά την κάθε συνάντηση. Μπορεί οι άνθρωποι που προανέφερες να έχουν μια σωματική αναπηρία, αλλά τελικά οι άνθρωποι οι οποίοι δε σέβονται αυτή την αναπηρία και αναπαράγουν το ρατσισμό, αυτοί έχουν αναπηρία επί της ουσίας. […] Αν μπορώ να δώσω ένα μήνυμα μέσα από αυτή τη συζήτηση που κάνουμε είναι ας μπούμε γενικά στη θέση των ανθρώπων που βλέπουμε ότι είναι σε μια διαφορετική από μας κατάσταση. Δεν είναι πολύ δύσκολο, αν καθίσουμε και τους παρατηρήσουμε λίγο. […] Νομίζω ότι ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων, όχι μόνο αυτών που βρίσκονται σε μια δύσκολη κατάσταση, αρκεί να το πάρει απόφαση και να κουράσει λίγο το μυαλό του γι’ αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι τον χρειάζονται, γιατί τα πράγματα είναι τόσο ρευστά που μπορεί αύριο ένας δικός μας άνθρωπος ή εμείς οι ίδιοι να βρισκόμαστε σε μια αντίστοιχη δύσκολη κατάσταση. Μπορούμε να πετύχουμε πάρα πολλά πράγματα ως άνθρωποι, ως μονάδες, παροτρύνοντας ανθρώπους γύρω μας, δίπλα μας, με αφετηρία τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας.

Β.Α.: Είχες δύσκολα παιδικά χρόνια, […] [κ]ι όμως δεν πήγες στην «εύκολη» λύση του να αποκτήσεις παραβατική συμπεριφορά ή να τα παρατήσεις όλα ή να μη δουλεύεις σκληρά αλλά να ψάχνεις εύκολους δρόμους. Τα παιδιά σήμερα που σε διαβάζουν, σε ακούν, σε παρακολουθούν και νιώθουν ότι πιέζονται, νιώθουν ότι περνούν δύσκολα, μπορεί να είναι παιδιά χωρισμένων γονιών όπως εσύ, γι’αυτούς θέλω το δικό σου μήνυμα, το δικό σου κίνητρο, τη συνταγή για να πάρουν δύναμη, για να μην τα παρατήσουν εύκολα.

Γ.Α.: Εγώ αυτό που έχω καταλάβει ως αποτέλεσμα όλων αυτών των ετών, […] είναι ότι ο άνθρωπος γεννιέται μόνος του και μπορεί να έχει τα πάντα, είτε έχει ανθρώπους δίπλα του είτε όχι. Αρκεί να συγκεντρώσει το μυαλό του στο τι θέλει να είναι και να αρχίσει να διαμορφώνει τη ζωή του πάνω σε αυτό. […] Αν επέλεγα όμως [τον εύκολο δρόμο] θα άλλαζα τον Γιώργο που θέλω να είμαι. Προτίμησα να κάνω υπομονή και πίστεψέ με πέρασαν 35 χρόνια για να αποδώσει αυτή η υπομονή που έκανα σε κάποιους τομείς της ζωής μου. Και άξιζε η αναμονή. Άξιζε η υπομονή αυτή. Εάν λοιπόν η συζήτησή μας διαβαστεί και από νέους, θέλω να τους πω ότι όλα τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ο κάθε ένας στη ζωή του, δεν είναι άξια για να επιλέξεις τον φαινομενικά εύκολο δρόμο και τον δρόμο ο οποίος ενδεχομένως θα σου λύσει προσωρινά το πρόβλημα και θα σου δημιουργήσει όμως μεγαλύτερα αργότερα. […] [Η ζωή] είναι ένας συνεχής αγώνας, μία συνεχής προσπάθεια που κάποια πράγματα θα σου είναι εύκολα και κάποια δύσκολα και το τελικό αποτέλεσμα έρχεται πολλά χρόνια αργότερα. Οπότε ένα λάθος μπορεί να είναι σωστό μετά και ένα σωστό μπορεί να είναι λάθος μετά.

Β.Α.: Επειδή μιλάς στο meallamatia.gr, θέλω να σε ρωτήσω, τι θέλεις και τι προσπαθείς να βλέπεις καθημερινά «Με Άλλα Μάτια»; Τι θες να βλέπεις αλλιώς, πέρα από τη βιτρίνα, πέρα από την πρώτη εντύπωση, πέρα από την πρώτη ματιά, πως αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτή τη δική μας πρόσκληση και πρόκληση;

Γ.Α.: Λένε μια έκφραση, ότι αν δεν μπεις στα παπούτσια κάποιου δεν μπορείς να καταλάβεις. Εγώ θεωρώ ότι αυτή η έκφραση σημαίνει αυτό το πράγμα, ότι αν δεν δεις με τα μάτια του άλλου δεν μπορείς να καταλάβεις, γιατί τα μάτια είναι η ψυχή του ανθρώπου και είναι η γλώσσα του σώματος που εάν ένας άνθρωπος μπει στη διαδικασία, σε οτιδήποτε του παρουσιάζεται μπροστά του, σε οποιαδήποτε κατάσταση που έχει να κάνει με κάποιον άλλον, να βάλει τον εαυτό του να σκεφτεί γιατί αντιδρά έτσι ή γιατί κάνει αυτό ή πως θα ήταν να ήταν στα δικά του τα μάτια και τα παπούτσια, γίνεται πολύ πιο απλό το πράγμα για αυτόν που το κάνει και σίγουρα θα τον βοηθήσει και να αντιμετωπίσει την όποια κατάσταση, αλλά και να αξιολογήσει και να εκτιμήσει τα πράγματα που έχει. […]

Ο Γιώργος μαζί με τον Βαγγέλη Αυγουλά (φωτο: Βαγγέλης Αυγουλάς, meallamatia.gr)

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του σήμερα το απόγευμα (7μμ) στο Ηράκλειο, και συγκεκριμένα στο φουαγιέ του κινηματογράφου ODEON, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 12 χρόνων λειτουργίας του TALOS PLAZA, ο Γιώργος μίλησε στην Αντωνία Κουτσάκη και στην εφημερίδα “Πατρίς” για το βιβλίο του και όχι μόνο.

Ο Γιώργος ξεκαθαρίζει για ακόμα μια φορά πως το βιβλίο δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά είχε παρακινητικό χαρακτήρα. “Χαίρομαι που όσοι το διάβασαν τους άρεσε. Είναι σημαντικό να υπάρχει ζήτηση για το βιβλίο μου, αλλά πιο σημαντικό είναι να πετύχει τον σκοπό του“.

Αναφέρεται επίσης στη σχέση του με τον Θεό, για το Μάτι όπου βρέθηκε ως εθελοντής, για το αν θα συνεχίσει στην υποκριτική, πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε δέκα χρόνια από σήμερα και άλλα.

Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε μερικά αποσπάσματα της συνέντευξής του. Ολόκληρη τη συνέντευξη μπορείτε να την βρείτε εδώ.

-Τι σας προσφέρει η πίστη σας στον Θεό;
Τα καλύτερα θεμέλια για να χτίσω. Την καλύτερη παρέα στις δύσκολες στιγμές και την ευλογία της ευγνωμοσύνης τις καλές στιγμές.

-Ήσασταν, αλήθεια, ένας από τους εθελοντές στις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι και στη Νέα Μάκρη;
Όταν ξέσπασαν οι πυρκαγιές ήμουν στα Μετέωρα για γυρίσματα. Είχα όμως έναν συγγενή στην Πυροσβεστική και μου έστελνε συνέχεια ανακοινώσεις τις οποίες αναδημοσίευα στα δικά μου social media, νιώθοντας ότι έτσι μπορούσα να βοηθήσω εξ αποστάσεως. Όταν επέστρεψα δυο μέρες μετά, πήγα κι εγώ κοντά και πρόσφερα ό,τι μπορούσα.

-Ποιες είναι οι εικόνες που δεν ξεχνάτε;
Πρώτα ήταν η εικόνα του καμένου τοπίου. Μετά ήρθε η λύπη και η απόγνωση στα πρόσωπα των ανθρώπων που συνάντησα εκεί. Δεν ξεχνιούνται αυτά τα πράγματα.

-Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από δέκα χρόνια;
Ξέγνοιαστο στην Σκιάθο να δείχνω στα παιδιά μου πώς να ψαρεύουν.

Από τη συνέντευξη του Γιώργου στην εφημερίδα “Πατρίς” με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του στο Ηράκλειο Κρήτης – 20 Ιουνίου 2019